مرتضی ناعمه، روزنامه‌نگار، خوش‌مشرب، خبره‌ی املت. او جدای از علاقه‌اش به املت و باورش به این که غذایی به ظاهر ساده می‌تواند یک سرمایه اجتماعی باشد، عشقش به معاشرت و آشنا کردن رفقای قدیم و جدید را گذاشته سنگ بنای جملت. مرتضی دلش می‌خواهد آدم‌های شبیه به همِ جهانش با همه‌ی تجربه‌ها و دانسته‌هایشان را بگذارد سر راه هم تا قصه‌هایشان را برای هم تعریف کنند. و کجا بهتر از پای بساط صبحانه و چه بهانه‌ای بهتر از لقمه کردن یک املت دل‌چسب؟ مرتضی جملت را بستر روایت‌ کردن و شنیدن قصه‌ها می‌داند.